Oferta Salonu Kosmetycznego JOLA

TERAPIA WISCERALNA

Terapia A. T. Oguowa

Aleksander Ogułow

Lekarz medycyny ludowej, profesor.Twórca i badacz kierunku – terapia trzewna – masaż brzucha – masaż narządów wewnętrznych, poprzez przednią ścianę brzucha. Profesjonalną działalność, w dziedzinie terapii trzewnej prowadzi od 1985 roku. Wyszkolił ponad 5 000 swoich uczniów i naśladowców w wielu krajach świata. Prezydent Stowarzyszenia Profesjonalnych Terapeutów Wisceralnych. Dyrektor Dydaktyczno - Leczniczego Centrum ” Предтеча” w Moskwie, które istnieje już 20 lat. Członek rzeczywisty Europejskiej Międzynarodowej Akademii Nauk Naturalnych (Hannower. Niemcy), członek prezydium Uzdrowicieli Ludowych Rosji. Autor wielu książek i publikacji dotyczących terapii trzewnej i leczenia chorób narządów wewnętrznych.

Czym Jest Terapia - WYWIAD

Z własnego doświadczenia i doświadczenia innych terapeutów wisceralnych, możemy powiedzieć, że u podstaw wielu chorób, które trapią człowieka, występują zastoje w naczyniach żylnych i limfatycznych narządów wewnętrznych i w przestrzeni około narządowej, a także zmiany położenia narządów, mogące powstać w wyniku wysiłku fizycznego, urazu, intoksykacji. Stany zastoinowe, w swojej większości powodują spastyczne napięcia narządów, a to najczęściej, prowadzi do zaburzeń procesów metabolicznych oraz wzajemnych powiązań narządów między sobą. Dalszą konsekwencją, jest bardzo duże obniżenie odporności. Człowiek, podobnie jak wszystko co żyje - jest obiektem biologicznym i jeśli następuje zaburzenie krążenia krwi i limfy, to w jego ciele muszą pojawić się bakterie, grzyby, pasożyty, wirusy, których zadaniem jest zamiana tego biologicznego obiektu w „pył”.
I rzeczywiście, zlikwidowanie zastojów żylno-limfatycznych w narządach i przestrzeniach wokół nich, wyeliminowanie przemieszczeń narządów wewnętrznych, prowadzi do normalizacji czynności fizjologicznych i regeneracji całego organizmu, bez konieczności stosowania silnych preparatów leczniczych.


Przy czym, poprawa krążenia krwi w jamie brzusznej, sprzyja odruchowemu zwiększeniu przepływu krwi w okolicy klatki piersiowej, głowy, kręgosłupa, ramion i nóg. Wszystko to, daje pacjentowi możliwość powrotu do całkowitego zdrowia.
Należy zauważyć, że zastoje żylne i limfatyczne, mięśniowe i narządowe skurcze spastyczne w jamie brzusznej człowieka, powstają według określonych reguł kolejności, odkrytej w praktycznym stosowaniu tej techniki. Można je przedstawić w formie graficznej, umownie nazywając je "kręgami wzajemnego oddziaływania." Jedną z głównych ról w "rozprzestrzenianiu" zaburzeń czynnościowych pełni pęcherzyk żółciowy. W książce "Wisceralna chiropraktyka w staroruskiej medycynie " starałem się wyjaśnić te relacje i wynikające z nich konsekwencje. Wszystko to, posiada praktyczne znaczenie dla każdej człowieka, tak chorego jak i zdrowego.


Dla chorego, jest to jeden ze sposobów na rozwiązanie problemów zdrowotnych, a dla zdrowego - utrzymanie zdrowia i zapobieganie chorobom.


W omawianym systemie rozumienia, nie ma definicji "choroby", a istnieje jedynie pojęcie osłabienia funkcjonalnego narządu i poziomu, na którym się on znajduje w „kręgu wzajemnego oddziaływania” - dla każdego pacjenta indywidualnie.

Technika ta, może znaleźć zastosowanie w czasie długotrwałej izolacji człowieka (przestrzeń kosmiczna, badania polarne, przetrwanie w sytuacji awaryjnej), gdzie nie ma możliwości monitorowania stanu zdrowia przy pomocy przyrządów. W praktyce sportowej, może być stosowana w celu poprawy wyników, zwiększenia zdolności wytrzymałościowej i odporności na obciążenia aparatu mięśniowo-ruchowego sportowca, bez wywoływania negatywnych następstw.


Diagnostyka zaburzeń narządów wewnętrznych poprzez strefy odniesienia.


Przyroda jest unikalna w swojej relacji do człowieka. Dała mu możliwość zdiagnozowania zaburzeń lub uszkodzeń w funkcjonowaniu organizmu, za pomocą „znaków” rozmieszczonych na całym ciele: mięśnie, skóra, puls, wygląd i kolor języka, oczu, ból okostnej, i tak dalej. Także, po „znakach” można śledzić postępy leczenia i jeśli to konieczne, skorygować je. Lekarzowi wystarczy tylko obserwować przyrodę z bliska, aby zauważyć i analizować zmiany. Takie obserwacje ludowych uzdrowicieli były przekazywane z ust do ust, z pokolenia na pokolenie. Coś zaginęło, ponownie to odkryto, coś ulepszono i gromadząc, uskładano dostępną, medyczną kulturę narodów słowiańskich.

Z tego punktu odniesienia, należy oddać hołd starożytnej medycynie wschodniej, która dopełniła starosłowiańską terapię brzucha i doprowadziła do doskonałości system diagnostyki zaburzeń narządów wewnętrznych. Anglik Head, w 1896 roku stwierdził, że przy chorobie poszczególnych narządów, zwiększa się wrażliwość określonych obszarów skóry. Ale kilka lat wcześniej, w 1889 r., rosyjski naukowiec i klinicysta G.A. Zacharin najpierw opisał i ocenił wartość diagnostyczną tych stref nadwrażliwości. Obszary te nazywane są strefami Zacharina-Heada.

W czasie choroby narządów, pojawia się reakcja na dotknięcie albo naciśnięcie w poszczególnych okolicach ciała, oraz odczuć bólowych lub zwiększonej wrażliwości tych stref. Lokalizacja podrażnienia, jak również zdolność rozróżnienia ich odmiennych cech, zależy od specyficznych związków między narządem zmysłów i mózgiem. Znaczenie mózgu w powstawaniu odczuć, wyraźnie jest widoczne w zjawisku "odzwierciedlenia bólu." Dobrze znanymi przykładami są odczucia ludzi, którzy cierpią na choroby serca, ale w tym samym czasie, skarżą się na ból w lewym ramieniu. W rzeczywistości, oczywiście, stymulacja powstaje w sercu, ale z jakiegoś, wciąż nieznanego powodu, odpowiedni impuls nerwowy pojawia się w tej samej części mózgu co impulsy rzeczywiście powstające w ramieniu, klatce piersiowej lub ręce.

Patologiczne procesy w powłokach ciała i aparacie szkieletowo-mięśniowym, mogą mieć odruchowy wpływ na narządy wewnętrzne i ich wzajemne związki. Na przykład, skolioza kręgosłupa lędźwiowego, mająca podwyższony, jednostronny hipertonus mięśni, przyczynia się do zmiany położenia narządów wewnętrznych i w związku z tym, doprowadza do naruszenia ich funkcjonalnych, wzajemnych oddziaływań. I odwrotnie, przy zaburzeniu pracy narządów wewnętrznych, zmienia się pozycja ciała. Dla przykładu można wskazać na przewlekłe schorzenia nerek, które powodują podniesienie ramia z tej samej strony, lub przewlekłe choroby płuc, którym często towarzyszą deformacje klatki piersiowej (w kręgosłupie piersiowym powstaje kyfoza i pojawia się sztywność w nim, oraz w łukach żebrowych).

Brak powiązań pomiędzy projekcjami na obwodzie ciała i patologicznymi zaburzeniami narządów wewnętrznych, wskazuje na poważne zagrożenia, które są obecne w organizmie. W takim przypadku można założyć, że organizm chorego jest bardzo silnie „zanieczyszczony” lub znajduje się w stanie przedonkologicznym.

Przy uszkodzeniu tego projekcyjnego obwodu chorego organu na ciele człowieka, w przypadku oparzenia, rozcięcia, otarcia, występują długotrwałe, nie gojące się rany. Same projekcje (rzuty) chorych narządów, mogą być wyrażone poprzez obrzęk, zaczerwienienie, wypryski na skórze, stwardnienie tkanek.

Obszary te, są wykorzystywane do diagnostyki, pomagającej monitorować postępy leczenia. Przy dobrze dobranej formie leczenia, strefy te zmniejszają swoją powierzchnię oraz wrażliwość na ból.


Rozwiązanie problemu osteochondrozy (choroby zwyrodnieniowej dysku międzykręgowego) poprzez manualną terapię brzucha.


Leczenie samego tylko kręgosłupa (osteochondrozy) lub stawów nóg, rąk oddzielnie, w oficjalnej medycynie jest mało przekonywującym zadaniem, ponieważ odbywa się bez wyeliminowania głównej przyczyny (jak uważają zwolennicy manualnej terapii brzucha) leżącej u podstaw tej choroby, mianowicie zaburzeń czynnościowych narządów wewnętrznych. Wszystkim wiadomo, że rejon kręgosłupa jest bogato unerwiony włóknami czuciowymi i ruchowymi. Sam kręgosłup, przedstawia sobą nerwowy system wegetatywny, z rozmieszczonymi na nim jak i w przykręgosłupowych obszarach, mięśniowych stref przedstawicielskich narządów wewnętrznych, przez które pracując z kręgosłupem, są czynione próby oddziaływania na te narządy.

Czasami to działa, częściej, próby te kończą się niepowodzeniem - droga do narządów wewnętrznych jest zbyt skomplikowana. Sama terapia manualna kręgosłupa, daje tylko tymczasowe zniesienie korzeniowego zespołu bólowego, tłumacząc chorobę, w kategorii choroby przewlekłej. Narządy wewnętrzne oczywiście reagują, ale zwykle bez oczekiwanego długotrwałego efektu. Po pewnym czasie, manualne zabiegi na kręgosłupie są powtarzane, z powodu powracających starych problemów i bólu.

Manualna terapia brzucha, daje nowe możliwości pracy z osteochondrozą. Długotrwałe naprężenia, powstające w strukturach mięśniowych kręgosłupa, wywołane zaburzeniami w narządach wewnętrznych, w dalszej kolejności sprzyjają powstawaniu w tkankach mięśniowych zmian sklerotycznych, jako wynik upośledzenia krążenia. Dlatego praca z kręgosłupem otrzymała dodatkowe, niestandardowe podejście.


Manualną terapię kręgosłupa a także ugniatanie struktur mięśniowych w celu usunięcia z nich napięć, wykonuje się dopiero, po pracy z częścią brzuszną.


Polepszając stan narządów wewnętrznych, poprzez zabiegi manualne, przyczyniamy się do usunięcia napięć z odruchowo powiązanych z nimi mięśni i powięzi, przywracamy prawidłowe krążenie krwi i limfy, co przyczynia się do ich szybszej regeneracji i trwałego usunięcia korzeniowego zespołu bólowego. Dlatego manualnej terapii kręgosłupa, nie powinno się wykonywać, nie biorąc jednocześnie pod uwagę stanu narządów wewnętrznych. Terapia ta obowiązkowo powinna być połączona z terapią trzewną.


Nauczenie pacjentów samodzielnej pracy z brzuchem, umożliwia naprawdę masową profilaktykę oraz poprawę stanu zdrowia ludności. Praca z narządami wewnętrznymi, pozwala oddziaływać bardziej aktywnie, tak na autonomiczny jak i centralny układ nerwowy, poprawia stan psychiczny, sprawiając, że człowiek staje się bardziej odporny na stres i negatywne wpływy środowiska.


Wskazaniami w terapii wisceralnej są następujące choroby: - zapalenie pęcherzyka żółciowego,  zapalenie trzustki,  stany zastoinowe wątroby,  zapalenie oskrzeli,  choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy,  zapalenia jelit,  przewlekłe zaparcia,  stany zastoinowe nerek,   stany zastoinowe w miednicy małej,  zaburzenia płuc i serca,  choroby tarczycy,  wydalanie kamieni pęcherzyka żółciowego, itp.


Przeciwwskazania do stosowania: - perforacja wrzodu żołądka, stan narkotyczny i nietrzeźwości, nowotwory we wszystkich ich postaciach, stan ostrego brzucha, obecność krwawienia wewnętrznego, choroby przenoszone drogą płciową, mielopatia, otwarta gruźlica, postępujące choroby mózgu i jego obrzęk, zakrzepica naczyń, choroby psychiczne, kolagenozy, ostre choroby zakaźne z wysoką gorączką, choroby układu sercowo-naczyniowego w ostrej fazie.

Należy zauważyć, że niektóre z przeciwwskazań mogą być względne. Wszystko zależy od przygotowania lekarza, jego wiedzy i doświadczenia w tej dziedzinie medycyny.

Autor: A.T. Ogułow